Poszukując Prawdy~ Gra Mayi

Patrząc przez okno byłaś wstanie dostrzec tłumy ludzi przeciskających się przez ulice miasta najwidoczniej były teraz godziny szczytu. Nawet nie zauważyłaś kiedy Marco zniknął z pokoju pewnie musiał się ulotnić gdy obserwowałaś miasto. Po krótkiej chwili wrócił z tacą i ciepłym posiłkiem.
-Dziś w menu rosół i kotlet schabowy z ziemniakami życze smacznego.
Podał ci twój talerz po czym sam siadł przy stole i zaczął jeść.

Uśmiechnęłam się do chłopaka.-Dzięki.Powiedziałam i usiadłam przy stolę naprzeciw Marco.Nie zaczęłam jeść.-A nasze pokemony nic nie dostaną?Zapytałam.

Gdy usiadłaś na przeciw chłopaka on już zaczął jeść swój rosół by odpowiedzieć na twoje pytanie przełknął gorącą zupę . -Franki przyjdzie zaraz po nasze pokeballe moje pokemony nie zmieściły by się w tym pokoju więc będą jeść w innym.
Gdy tylko skończył rozległo się pukanie do drzwi i do pokoju wszedł Franki jak przedtem ubrany w garniak spojrzał na was z rozczarowaniem.
-Jakoś mało romantyczny ten posiłek pomóc w czymś mo.....
Nawet nie zdążył dokończyć zdania bo obok twarzy przeleciał nóż który wbił się w drzwi.
-Nie denerwuj mnie miałeś tylko zabrać poki by coś zjadły a nie mówić o podrywach wiesz że mam narzeczoną bierz pokeballe i sio mi stąd.
Franki był chyba zaskoczony reakcją chłopaka. Marco rzucił mu pas z pokeballami, Franki czekał teraz na twoje pokeballe.

-Aha ok.Powiedziała i zaczęłam jeść rosół.Zdziwiłam się reakcją Marco na słowa Frankiego. Prawdę mówiąc ten Frankie też mnie wkurzał swoimi tekstami.Schowałam do pokeballa moje pokemony i podałam mu je.Gdy wyszedł powiedziałam do Marco -Spokojnie, nie musiałeś tak na niego naskakiwać.Jadłam dalej obiad.Czułam się niezręcznie.

Franki wyszedł zabierając wasze pokemony Marco dalej był mocno wnerwiony. Musiałem tak naskoczyć bo by się nie odczepił, to że jest przyjacielem rodziny nie znaczy że może robić za swatkę, zawsze jak tu przyjeżdżam próbuje wpakować mi jakąś dziewczynę do łóżka nie wiem dlaczego, denerwuje mnie jak diabli jak tylko robi te swoje podchody. Z tego co mówił Marco wynika że lepiej jak nie trafisz na Frankiego sam na sam.

-Rozumiem. Powiedziałam do chłopaka i jadłam dalej.Wiele myśli kołowały mi się w głowie lecz nie wypowiedziałam je na głos.Gdy skończyłam jeść powiedziałam do chłopaka: Idę się przejść.Idziesz ze mną? Możemy poszukać jakiegoś misia dla Twojej narzeczonej.

Marco jadł swój obiad już nic nie mówiąc. Jednak wydobył z siebie jakieś słowa by odpowiedzieć ci. Jestem jeszcze zbyt wkurzony by wychodzić jeszcze bym kogoś walną. Jak mi przejdzie to cię znajdę. A jak Franki będzie coś od ciebie chciał kopnij go ode mnie w klejnoty rodowe.

Zaśmiałam się.-Spoko nie ma sprawy.Powiedziałam.Wzięłam potrzebne mi rzeczy i wyszłam na miasto.Poszłam do parku trochę odpocząć .Rozglądam się za czymś ciekawym do porobienia.Szukam też tablicy ogłoszeń by dowiedzieć się też czegoś ciekawego o imprezach w mieście itp.

Zwiedzając miasto nie wydarzyło się nic poważnego przeważnie byłaś lekko trącona przez tłumy próbując przecisnąć się do tablicy ogłoszeń. Gdy już dotarłaś do niej znalazłaś informacje o festynie mającym się odbyć za dwa dni, o jakimś konkursie siłowania się który ma odbyć się za parę godzin. Żadnych ciekawych informacji nie znalazłaś za to znowu znalazłaś kłopoty w postaci Frankiego który właśnie cię zaczepił.

-Ech nic nowego. Pomyślałam i zaczęłam się przedzierać w stronę parku.Gdy zaczepił mnie Franki pomyślałam Ehhhh czego on ode mnie chce? Starałam się zachowywać pozory miłej i grzecznej więc zapytałam: -O co chodzi Frankie?

-Pomogłabyś mi jakoś z Marco on nigdy nie zaznał miłości cielesnej od dziewczyny. Marco miał racje że Franki jest jakoś stuknięty, mężczyzna chwycił cię za rękę i w tym samym czasie przypomniałaś sobie prośbę od Marco o porządnym kopie.

-Ty zaraz zaznasz siły mojego kolana.Powiedziałam i kopnęłam go z kolana w czułe miejsce.Wyszarpnęłam rękę z dłoni Frankiego i wróciłam do Marco.Byłam zła.-Ty wiesz co on mi powiedział?Żebym mu pomogła i że nie zaznałeś miłości cielesnej od dziewczyny.Tak jak powiedziałeś oberwał ode mnie porządnie .

Gdy tylko twoje kolano dosięgnęło Frankiego facet padł trzymając się za klejnoty próbował coś mówić ale ledwo był wstanie otwierać usta więc nie było słychać co wyjęczał przez ból. Dość szybko znalazłaś się znów w pokoju gdy powiedziałaś Marco co się stało nic nie powiedział ale wyglądał tak jakby mu żyłka miała zaraz puścić.

-Gdzie są nasze pokemony?Zapytałam tylko chłopaka i usiadłam obok niego.Położyłam mu rękę na ramieniu by się uspokoił.-Marco spokojnie.Przyłożyłam raz a porządnie.Już nic nie powie.Powiedziałam spokojnie.

Są w recepcji właśnie miałem po nie iść. Marco dalej był zdenerwowany i najwyraźniej nie chciał być spokojny. Ale gdy usiadłaś koło niego uspokoił oddech. Mam taką nadzieję bo następnym razem go zabije przynajmniej sama potrafiłaś go spławić. Chłopak uśmiechnął sie do ciebie chciał wyrazić wdzięczność za zatrzymanie jego szału

-Nie ma sprawy.Z chęcią jeszcze mu dołożę.Powiedziałam z uśmiechem do chłopaka.-Pójdę po nasze pokemony.Powiedziałam i poszłam do recepcji.Odebrałam je i wróciłam do pokoju.-Proszę.Powiedziałam podając mu jego pas z pokeballami. Usiadłam znowu obok niego.-To co teraz robimy?

Wątpię by było to konieczne teraz pewnie będzie cie unikał przez większość czasu. Z Marco uleciał cały gniew nawet na jego twarzy pojawił się uśmiech. Gdy zeszłaś do recepcji po pokemony spotkałaś Frankiego ale ten szybko się ulotnił kulejąc przynajmniej z nim nie będzie więcej problemów. Marco zapiął pas z pokeballami i ci podziękował. Masz na coś ochotę bo ja pomysłu nie mam

-I dobrze.Powiedziałam z uśmiechem do chłopaka, gdy wróciłam do pokoju powiedziałam mu -Haha Frankie szybko się ulatnia w dodatku kulejąc .Dobrze mu tak. Położyłam się na plecach na łóżku.-Ja też nie mam pomysłu.

Gdy tak siedzieliście i myśleliście co robić na zewnątrz zrobił się straszny hałas, gdy Marco wyjrzał przez okno by sprawdzić co się dzieje nagle zbladł na twarzy i rzucił się do drzwi i momentalnie znikł ci z oczu. Na zewnątrz dalej panował gwar słychać było kłótnie trzech osób jeden głos skądś znałaś.

-Co się stało?Zapytałam s powrotem siadając.Podeszłam do okna i popatrzyłam co się dzieje.Chwilę potem pobiegłam za chłopakiem.-Marco poczekaj.Poprosiłam i biegłam za nim.

Przez okno ujrzałaś kłótnie dwóch kobiet i chłopaka który próbował je uspokoić czułaś że skądś znasz tego chłopaka. Gdy pobiegłaś za Marco znikł ci z oczu więc musiałaś skierować się na miejsce kłótni, już po chwili tam byłaś znajomy ci chłopak odciągał jedną kobietę a Marco drugą po chwili wyjaśnień dowiedziałaś się że ta kłótnia wynikała z posiadania przez kobiety tej samej torebki. Znajomy ci chłopak gdy tylko cię zobaczył krzyknął "Maya" i cię przytulił a Marco stał jak wryty widząc tą sytuacje.

Co się dzieje?I co to za chłopak?Myślałam biegnąc za Marco.Na miejscu widziałam tego chłopaka i Marco jak rozdzielali te kobiety.Gdy usłyszałam wyjaśnień popatrzyłam na kobiety z politowaniem Jak można kłócić się o torebkę?Byłam zaskoczona że chłopak mnie przytulił.Po chwili przypomniałam sobie kim jest.-Kai?Zapytałam przytulając chłopaka.Na razie zignorowałam Marco.

M-To wy się znacie? Marco był zdziwiony gdy powiedziałaś imię chłopaka który cię przytulił.
K- Tak braciszku to o niej ci opowiadałem pamiętasz.
M- A rzeczywiście mówiłeś coś o jakiejś dziewczynie z sierocińca, nie spodziewałem się że to ona. Zmieniając temat co tu robicie?! Powinniście być jeszcze na wakacjach.
Bracia rozmawiali se sobą jeszcze chwilę a ty wsłuchując się w tą rozmowę dowiedziałaś się że Rodzina Marco przygarnęła Kai'a oraz że zrezygnowali z wakacji przez powódź która zniszczyła kurort.

-Wy jesteście braćmi?No nie spodziewałam się.Powiedziałam zaskoczona.-Marco czy mówiłeś o Kai'u gdy powiedziałeś mi że Twój brat ma Dna trzech pokemonów?Zapytałam Marco.Coraz bardziej mnie wszystko dziwiło.Patrzyłam co chwilę na Marco i Kaia. Bardzo się cieszyłam że spotkałam Kaia. Bardzo za ni tęskniłam.

K-Od trzech lat to jego rodzina mnie przygarnęła.
M-Tak to o nim wtedy mówiłem nie spodziewałem się że się znacie to jest spory szok.
Ale waszą chwilę radości przerwała ich matka po samym wyglądzie i zachowaniu można było stwierdzić że jest taka jaką ją opisywał Marco.
-Chłopcy co to za dziewczyna i czemu Marco nie pilnujesz domu.
-To jest Maya jest naszą przyjaciółką a nie pilnuje domu ponieważ chciałem pomóc jej odnaleźć rodziców to córka Changów.
Ich matka na samo to nazwisko uśmiechnęła się do ciebie przyjaźnie.
-W takim razie niech będzie tylko pamiętaj o Lizie. A ty Kai pamiętaj że musisz odwiedzić dziś Cristinę.