Poszukując Prawdy~ Gra Mayi

Westchnęłam na reakcje chłopaka i cierpliwie czekałam aż skończy się śmiać.Zarumieniłam się gdy powiedział mi komplement.-Dzięki.Tak właściwie jestem Maya a ty?Słuchałam co mi powie.Starałam się zapamiętać co gdzie jest.-No dobrze.Co chcesz na śniadanie?Jajecznicę, płatki, kanapki?A mogłabym coś zrobić do jedzenia mojej Aipom?Zapytałam chłopaka.

-Jestem Marco miło poznać.
Chłopak dalej miał dzięki tobie poprawiony humor.
-Rób co chcesz daje ci wolną rękę z chęcią skosztuje przyrządzone przez ciebie jedzenie, śmiało możesz jej coś naszykować masz całą lodówkę do dyspozycji.
Chłopak siedział przy stole i obserwował jak gotujesz chyba patrzenie jak dziewczyna dla niego gotuje dawało mu jakiś promyk szczęścia.

Zrobiłam chłopakowi i sobie jajecznice na boczku, bułki z serkiem, ogórkiem i pomidorem.Podałam mu jedzenie i zrobiłam też coś do jedzenia Aipom. Gdy skończyłam wypuściłam ją z pokeballa i dałam jej jeść.Gdy zauważyłam że patrzy na mój strój powiedziałam -Nic nie mów. Zaczęłam jeść.

Aipom nie zamierzała nic mówić spokojnie jadła przyrządzony dla niej posiłek, razem z Marco również wcinaliście śniadanie ,które zrobiłaś wreszcie mogłaś poczuć smak jedzenia które nie jest resztkami tak jak to było w sierocińcu. Chłopak dość szybko zjadł swoją porcje.
-Dzięki za śniadanie było pyszne, w przyszłości ktoś będzie szczęściarzem mając ciebie za żonę. Ja idę poćwiczyć będę w piwnicy jak jakimś cudem znajdziesz wejście to mi nie przeszkadzaj, ty możesz w tym czasie posprzątać nie ma tu zbyt wiele do sprzątania rodzinki nie ma od półtora tygodnia a ja zwykle przesiaduje albo w piwnicy albo u mnie.
Po tych słowach chłopak wyszedł z kuchni i znikł za ścianą.

Zjadłam z zadowoleniem swoją porcje.Nawet nie wiedziałam że tak dobrze gotuje.-Dzięki.Ok nie będę Ci przeszkadzać.Jak będziesz coś chciał to wołaj.Powiedziałam, zaczęłam sprzątać w kuchni po śniadaniu.Zazdrościłam chłopakowi tego domu.-Smakowało?Zapytałam Aipom gdy zjadła.Usiadłam na jakimś krześle gdy skończyłam sprzątać.Rozmawiam z Aipom.

Aipom była lekko zdziwiona twoim strojem.
-Siedze w pokeballu jakieś trzydzieści minut a ty w takim stroju lądujesz, chociaż nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło przynajmniej mogłyśmy zjeść coś dobrego. Kim w ogóle jest tamten chłopak dopiero zwiałaś z sierocińca a już sobie chłopaka znalazłaś i dlaczego czuje od niego coś na podobieństwo pokemona.
Twój pokemon zalewał cie masą pytań chyba nie podobało jej się zamknięcie w pokeballu.

-Oj przepraszam że wróciłaś do pokeballa ale inaczej byś została na tamtym drzewie.Więc Charizard zaprowadził (nie miałam innego słowa) mnie to tego domu.Ten chłopak to właściciel.Za kare mam mu usługiwać jeden dzień.Następnego dnia wyruszamy z nim w podróż .A czemu wyczuwasz od niego pokemona?Ponieważ tak jak mi wszczepili DNA tego Charizarda.I to nie jest mój chłopak. Powiedziałam cierpliwie do starterki

-Niech ci będzie ale trzeba mu przyznać że wie jak ukarać dziewczyne.
Twój pokemon jeszcze raz spojrzał na twój strój i tak jak Marco wybuchł śmiechem.
-Aż tak polubiłaś tego chłopaka że chcesz z nim podróżować, za szybko dojrzewasz dziewczyno. Gdybym tylko Charizarda wyczuwała to byłby pikuś od niego wyczuwam coś gorszego i mroczniejszego on tamtego pseudo smoka. Może i jeszcze nie jest ale chciałabyś by był, co nie.
Waszą rozmowe przerwał ogromy huk i trzesienie przez które spadłaś z krzesła a naczynia o dziwo były nietknięte. Dom był cały huk wydawał się dobiegać ze środka budynku gdzieś z okolic piwnicy.

-Chociaż ty mnie nie dołuj.Powiedziałam gdy się śmiała.Wysłuchałam wywodu Aipom.-On chce mi pomóc znaleźć moich rodziców.Nudzi mu sie w domu więc ma czas by z nami podróżować.Pewnie ci się zdaje.I nic takiego nie powiedziałam.Powiedziałam a gdy spadłam z krzesła rozejrzałam się przerażona.-Co się stało?Zapytałam poszłam w głąb domu.Czyli do piwnicy.

Jak mi nie wierzysz co do wyczucia to sama go potem zapytaj może ci odpowie. Nie wiem trzęsienie ziemi może, ale to było tylko w budynku więc nie wiem.
Gdy skierowaliście się do piwnicy natrafiłyście na malutki problem a mianowicie na brak zejścia niżej, w miejscu gdzie najprawdopodobniej powinny być schody na dół stał regał z książkami, można było zauważyć pomimo wieku ich tytuły "Genetyka dla szaleńców" "Jak zamienić dziecko w pokemona" "Playboy" i "Łączenie DNA dla idiotów" Widać że ostatnia książka była wysuwana najczęściej.

-Żebyś wiedziała że się zapytam.Powiedziałam.Razem z Aipom poszłam.-Dziwne są te wszystkie książki nie uważasz? Zapytałam Aipom. Wzięłam do ręki "Łączenie DNA dla idiotów".Byłam ciekawa co to za książka.

-Książki jak książki choć jedna mi tu nie pasuje.
Gdy tylko otworzyłaś książke zdążyłaś przeczytać okładkę na której znajdował się napis "Miłego lotu" nie musiałaś długo czekać by dowiedzieć się o co chodzi już po sekundzie pod waszymi stopami otworzyła sie zapadnia. Gdy się ocknełyście znajdowałyście się w piwnicy najwyraźniej wyciągnełaś złą książke chyba że innego zejscia nie ma. W piwnicy było dość jasno z miejsca w którym byliście prowadziły dwie drogi w jedną stronę było laboratorium a w drugą sala treningowa.

Gdy przeczytałam te dwa słowa i zaczęłam spadać byłam bardzo zdziwiona że krzyknęłam ze zdziwienia.-Gdzie my jesteśmy?Zapytałam rozglądając się.Poszłam w stronę sali treningowej.Szłam w powoli.

-Chyba w piwnicy.
Gdy szłaś w stronę sali znów coś huknęło i zatrzęsło całym domem. Dopiero gdy weszłaś do sali zdałaś sobie sprawę co wywołało te trzęsienia na środku sali stała wielki betonowy kloc z dwoma otworami na wylot. Po chwili zauważyłaś Marco przy bloku szykował się do uderzenia, normalny człowiek uderzając w takie coś połamie sobie rękę jednak gdy Marco uderzył w blok znów był huk i trzęsienie które spowodowało że wylądowałaś na tyłku a w bloku powstała kolejna dziura na wylot.

-Ojeju co się dzieje?Zaniemówiłam gdy zobaczyłam co Marco robi z tym betonowym klocem.To już znam kolejną umiejętność chłopaka.Zaczynam się go bać.Myślałam patrząc na wyczyny chłopaka.-Cieszę się że wszczepiono mi DNA Aipom niż innego silniejszego pokemona.Chodź możliwość latania by mi się przydała.Myślałam

-A nie mówiłam że coś z nim jest nie tak.
Marco wykonał jeszcze parę ciosów przy czym każdy następny był coraz silniejszy przy ostatnim uderzeniu wokół chłopaka dało się zauważyć ciemną mgłę, przy tym uderzeniu cały blok po prostu wyparował nie było żadnego śladu że tam stał. Chłopak rzucił okiem na zegarek po czym zwrócił się do ciebie.
-Długo jeszcze będziesz się chować już jest pietnasta mam nadzieję że zrobiłaś obiad.
Chyba od upadku straciłaś przytomność skoro mineło aż tyle czasu.

-Miałaś rację.Przepraszam.Powiedziałam do Aipom. Oglądam poczynania chłopaka ze zdziwieniem.-Już 15sta? Nie możliwe.Dopiero był obiad.Powiedziałam.Rozejrzałam się za jakimś wyjściem.Zastanawiam się co zrobić na obiad.

-Od kiedy obiad jada się o 9 to było śniadanie ale widząc twoje zdziwienie moge sądzić że wyciągnełaś złą książke normalny człowiek po tym upadku byłby martwy.
Chłopak wskazał ci kierunek do wyjścia które było tuż obok sali ruszyłaś po schodach na górę chłopak chyba nie za bardzo się śpieszył bo położył się na ławce w sali najwidoczniej chciał dać ci czas na zrobienie obiadu. Wędrówka schodami trwała kolejną godzinę teraz już wiesz dlaczego nikt nie przeżywa wyciągnięcia złej książki.

Wróciłam do kuchni.Zaczęłam robić na obiad zapiekankę z makaronem i ziemniakami.Cały czas zastanawiałam się nad tym co zobaczyłam.Byłam zszokowana.W między czasie zrobiłam też karmę naszym pokemonom.Nakryłam do stołu.Nalałam picia itp.Czekam z obiadem na chłopaka.

Gdy ty robiłaś obiad chłopak poszedł się wykąpać po treningu gdy wrócił obiad stał już przyszykowany. Otworzył okno i wystawił miskę którą przygotowałaś dla Charizarda i sięgnął na półkę skąd wyjął jeszcze pięć misek które zostawił na parapecie. Charizard zjadł swoje jedzenie i zabrał miski.
-Widzę że coś cię zastanawia, śmiało pytaj. Twój obiad wygląda naprawdę wspaniale.
Chłopak zabrał się za jedzenie i oczekiwał pytań.

Dałam Aipom jeść.Usiadłam na przeciwko niego i zaczęłam jeść.Między kęsami zadawałam mu pytania.-Rozumiem że przez DNA Charizarda jesteś taki silny.Ale czemu miałeś wokół siebie taką czarną mgłę?Zapytałam chłopaka, byłam bardzo zaskoczona tym co ostatnio widziałam.

-Siłe nie mam dzięki Charizardowi a Lucario a co do mgły to akurat dzięki Darkai'owi. W przeciwieństwie do ciebie ja mam połączone ze sobą DNA sześciu pokemonów cała szóstka należy do mnie. Jeszcze jakieś pytania?Oprócz tego czy możesz zdjąć ten strój bo by go zdjąć musiałabyś zapłacić czymś wartościowym.
Chłopak dalej jadł spokojnie odpowiadając na twoje pytania.

-Sześć różnych DNA?Jejku.Powiedziałam tylko i zamilkłam.-Jak Ci się z tym wszystkim żyje?Znasz jeszcze kogoś prócz mnie kto ma w sobie DNA pokemonów?Pytałam chłopaka.Już nawet przestał mnie obchodzić mój strój.

-Jak się żyje, normalnie nie zwracam na to uwagi przynajmniej ułatwia nieco życie. Większość mojej rodzinki ma w sobie inne DNA, mo brat którego rodzice adoptowali trzy lata temu ma teraz bodajże trzy różne typy. Z całej mojej rodziny jestem najniebezpieczniejszy sumie sama widziałaś.Chłopak zjadł swoją porcje obiadu i skierował się w głąb budynku. Dzięki za posiłek, pamiętaj by posprzątać jak coś będziesz potrzebować to będę u siebie.

-Ok jak coś to wołaj.Powiedziałam do chłopaka gdy wychodził.Posprzątałam po obiedzie.Byłam zmęczona.Usiadłam wygodnie w fotelu i spróbowałam się zdrzemnąć.Zawsze jak coś mnie nurtowała próbowałam się z tym przespać.Chodź nie ukrywałam balam się tego chłopaka.