Safari Bastet

nic mnie juz chyba nie zaskoczy dzis wiec spokojnie pokazalam reka kierunek z ktorego przybylam.

- Jakbyś spotkała pozostałych z drużyny to im powiedz, gdzie poszedłem a i... uważaj na Ghost Ridera - powiedział mężczyzna i sobie tak po prostu poszedł.
Ten Ghost Rider, zdawało Ci się, że faktycznie nie chciałabyś go spotkać. Po chwili zostałaś sama. Przynajmniej tyle. To Safari jest chyba nienormalne...

Jaka ku.wa druzyna. i jak mam niby dac znac... nie wytrzymalam. gdy facet sobie poszedl odczekalam chwile i wypuscilam Ponyte. nie czekajac na nic wskoczylam na jego grzzbiet i chcialam ruszyc jak najszybciej.

Galopem ruszyliście przez te rozległe tereny safari. Twój konik chyba myślał to samo co Ty - jak najdalej od kłopotów. Po kilkunastu minutach Ponyta był jednak już zmęczony i przystanął. Tym razem nic nie widziałaś. Żadnych dziwnych czy też podejrzanych typów. Chyba wreszcie się od nich uwolniłaś.

Rozejrzalam sie niespokojnie po okolic. Jak narazie panowala tu cisza i spokoj. Mialam nadzieje spotkac tu pokemony a nie jakies dziwolagi. a slowa tego ostatniego nie brzmialy kuszaco.

Rozejrzałaś się wokoło. Na razie nie widziałaś żadnych pokemonów. Drzew było tu dużo i czułaś wilgoć w powietrzu. Mimo wszystko jednak cisza... Pokemony chyba się czymś spłoszyły, może jak przelatywał ten dziwny człowiek w zbroi.

ten dziwny czlowiek sploszyl mi pokemony. juz nie mieli gdzie sie spotykac ale akurat tu. zdegustowana tym faktem ruszylam klusem po polance uwaznie sie rozgladajac.

Jechałaś na swoim wiernym towarzyszu, rozglądając się wokoło w poszukiwaniu pokemonów. W pewnej chwili coś przykuło Twoją uwagę. Była to kupka liści, w której dostrzegłaś, że coś jest. Wie widziałaś dokładnie co to za pokemon, ale był chyba przerażony, bo trząsł się przestraszony tak, że liście na nim drżały.

Zesknowalam storka po czym zeszlam po cichu z Ponyty i podeszlam powoli do kupki lisci kucajac by go nje wystraszyc. na reku polozylam sobie karme

Ponyta się zatrzymał i po chwili z niego zsiadłaś. Ostrożnie podeszłaś do kupki liści. Mimo Twoich starań jak pokemon Cię zobaczył, to aż podskoczył ze strachu. Nie uciekał jednak, chyba sparaliżował go strach. Wyglądał na bardzo zestresowanego.

Czesc maly. nie boj sie. nie zrobie ci krzywdy zaczelam uspokajajaco mowic do stworka. na reku cigle mialam karme wiec co jakis czas poruszalam reka by podszedl do mnie.

Seedot cały czas był roztrzęsiony. Patrzył na Ciebie bardzo niepewnie. Zauważyłaś, że karma na Twojej dłoni go kusiła. Widocznie był nie tylko wystraszone ale także i głodny. Po chwili zdobył się na odwagę i zaczął Ci niepewnie jeść z ręki.

Usmiechenlam sie delikatnie. gdy stworek zjadl cala karme nasypalam ponownie na reke. po chwili spytalam sie go cichutko czy zechce do mnie dolaczyc. tym samym by mial ciagle jedzenie itp.

Stworek po chwili się do Ciebie przekonał. Już ochoczo wcinał karmę i po chwili był najedzony. Gdy spytałaś go o to, czy chciałby dołączyć - zdawał się być trochę niepewny i chwilę się w Ciebie wpatrywał.
- Seedo! - po chwili podskoczył ochoczo, co pewnie oznaczało, że tak.

Wyciagnelam safariballa w jego kierunku i poinstruowalam ze jesli chce dolaczyc niech dotknie guzika na ballu. z niecierpliwoscia i oczekiwaniem patrzylam na poczynania zoledzia. chcialam go w swojej druzynie.

Seedot po chwili podszedł do pokeballa i dotknął jego guzika. Nawet nie czekałaś chwilę, kiedy poke-kula wydała z siebie ten charakterystyczny dźwięk "DING". Ponyta zarżał radośnie, że będzie miał nowego kolegę.

Zadowolona z siebie podskoczylam z radosci. pierwszy moj pokemon. Jednak po chwili szlam z Ponyta u boku i szukalam innych pokemonow.

Po chwili szłaś z Ponytą u boku. Po pozycji słońca widziałaś, że jest już popołudnie. Ochoczo szłaś przez las, rozglądając się za nowymi stworkami, jednak... w oddali ujrzałaś takiego mężczyznę:
http://images4.fanpop.com/image/photos/19100000/Captain-America-marvel-comics-19165507-1280-960.jpg

Jakis bal przebierancow czy co? wskoczylam na Ponyte i galopowalam w przeciwnym kierunku. nie maialm zamiaru sie spotykac z reszta tych przebierancow.

Pogalopowałaś na swoim Ponycie jak najdalej od tego miejsca, aż w końcu znalazłaś się w jednej z ciemniejszych części tego lasu. Słońce tu praktycznie nie dochodziło i było bardzo ciemno... Co jakiś czas słyszałaś jakieś pokemony, lecz ich nie widziałaś.

Na szczescie Ponyta ze byl ognistym pokemonem i mial na sobie ogien ze sie tak wyraze. oswietlal droge. ostroznie prowadzac Ponyte ruszylam. jakos... nie balam sie ciwmnosci