Safari Berry

Niczym Rowan Atkinson w każdym począdku odcinka Jasia Fasoli spadłeś w sam środek gęstego, porośniętego najrozmaitszymi rodzajami drzew lasu. No bo co innego może rosnąć w lesie jak nie drzewa prawda? Tak więc masz do wyboru 4 kierunki: Północ, południe, wschód i zachód, a za każdym z nich kryje się coś innego, a co to jeszcze wymysle^^

-Idziemy Swinub - mówię do malucha, który będzie towarzyszem mojej podróży w Wietrznym Lesie. Póki co kieruje się na południe. Właściwie nie wiem, dlaczego wybieram tą drogę - zapewne dlatego, że sam mieszkam na południu ^^"
-Swinub, pamiętaj aby dokładnie rozglądać się tutaj. Jeśli znajdziesz jakikolwiek okaz - w pociągnij mnie za nogawkę.
Sam także bardzo dokładnie się rozglądam.

Swinub zrozumiał i ruszyliście na południe. Idziecie, i idziecie no i nic. Lekki wiaterek śmiga wokół was dając wrażenie jakby liście tańczyły. Od czasu do czasu wpadałeś w jakaś dziurę, aż nagle:
- Słajnab! - krzyknął pokemon i energicznie zaczął cię ciągnać.

-Co jest maluszku? - pytam małego Pokemona, po czym odwracam się i idę w jego kierunku. Jestem bardzo zaciekawiony co zwróciło uwagę małej świnki. Rozglądam się dookoła, natomiast jeśli nic nie zauważę pytam:
-Co chciałeś mi pokazać? Może znalazłeś coś ciekawego?

Nie dostrzegłes nic ciekawego co mogłoby przykuć twoją uwagę, ale Swinub byl wyraźnie czymś zaabsorbowany. Cały czas ciągnął cie za sobą, aż w końcu zniknął za niewielkim krzaczorkiem. Niedaleko za tym krzaczorkiem znajdowało się coś takiego:

-Hmm, nie jedz tego! To może być trujące! - ostrzegam malca, po czym dokładnie go obserwuję. Jeśli tylko zauważę, że mnie nie posłuchał i dobiera to się do tych grzybków - odsuwam go od nich..
W sumie nie wiem, jak na takie grzybki mogłyby zareagować Pokemony, ale w sumie wolę nie wiedzieć, niż przekonywać się na skórze własnego Pokemona, a zwłaszcza Swinuba. :"D

Swinub zawiedziony, że nie pozwoliłeś mu zjeść grzybków na które miał ochotę podreptał za tobą. Dalej nie pokazało się nic interesującego, tylko Smerfy i Gumusie, które zbierały swoje jagódki. Gdy tak szedłeś spotkałeś jakiegoś starucha z jednym zębem i kotem o takiego:
- Hej ty! Nie widziałeś tu jakiś małych, niebieskisz i przebrzydłych stworków? - zaczepił cię. Jego kot wyraźnie zainteresował się Swinubem.

-Nie, nie widziałem! A co masz coś do Smerfów ty stary dziadu? Smerfy są cool, Gumisie zresztą też ^^" - odpowiadam starcowi, po czym odchodzę wraz z Swinubem.
-Zignoruj ich, to dzikusy - mówię do maluszka, a kątem oka sprawdzam, czy wszystko z nim ok. Kiedy nie ma już z nami nienormalnych - wracamy do faktycznych poszukiwań.

Ów starzec nie był zbyt zadowolony z twojej odpowiedzi. Już miał cię zatrzymać, gdy przybył po niego jakiś młody chłopak i zabrał go stamtąd. Wy zaś ze Swinubem rruszyliście dalej. W końcu po długich poszukiwaniach pojawiło się coś, czym można by się zainteresować:

Szczerze? Nie znoszę takich sytuacji, ponieważ mam bardzo mieszane uczucia - z jednej strony mam już jednego Pokemona robaka, a z drugiej darzę ewolucję zielonego robaka ogromnym sentymentem. No cóż - zaczynam od skanowania. Jeśli wynik będzie zadowolający - postaram się złapać malca, a jeśli nie - wyruszę dalej.

Dexter podał ci następujace dane:
Pokemon ciekawie ci się przyjrzał, a także obwąchał dokładnie Swinuba, po czym strzelił w was string shotem.

W sumie można to dwojako zinterpretować - albo Caterpie ma do nas jakieś negatywne zamiary, albo po prostu chce się pobawić. Staram się odplątać z sieci, którą wypuścił, po czym zwracam się do niego:
-Jak się masz, mały? Może chciałbyś dołączyć do naszej drużyny?

Caterpie spojrzał na ciebie i przysłuchał, ale nic sobie z tego nie zrobił byłeś chyba zbyt mało przekonujący w swojej prośbie. Strzelił siecia w jedną z gałęzi na drzewie i podciągą się na nią, gdzie zerwał sobie dużego liścia i zaczął go jeść. Po sowitym obiedzie zwinął się w kulkę i zasnął.

Pokemon zasnął? No cóż - uznam to za znak, aby go nie łapać. Dlatego też rozplątuje się z sieci oraz jeśli jest to konieczne - rozplątuje także Swinuba.
-Idziemy.
Mówię do malucha, po czym sam wychodzę naprzód cały czas rozglądając się po okolicy.

Powoli zacząłeś się rozplątywać z sieci, a gdy w miare ci się to udało to i tak cały się lepiłeś. Swinub poradził sobie szybciej od ciebie, być może dlatego iż byl mniejszy i z niecierpliwością oczekiwał aż się wyplątasz. Potem ruszyliście razem na poszukiwanie kolejnych pokemonów. Jak na razie szczęście wam nie dopisywało.

Nie ma się co załamywać - w końcu znajdziemy te Pokemony, po które tutaj przyszliśmy, ale zdaje sobie sprawę, że to musi potrwać. Wyjątkowe okazy zapewne najbardziej się ukrywają i trzeba włożyć naprawdę wiele starań w to, żeby je znaleźć.. Ale właśnie po to tutaj jesteśmy, dlatego wciąż nieustannie idziemy dalej rozglądając się dookoła.

Znów idziesz przedzierając sie przez róznorakie cierniaki, mijając kolejne grzybki na które Swinub miał ochotę i... dalej nic. Jakby przeszła tu jakaś zaraza i wszystko co żyło wytruła. Lecz... ot co? W pewnym momencie coś szybko śmigneło nad waszymi glowami, a po chwili było już kilkanaście metrów przed wami i nie zamierzało się zatrzymać.

Bardzo szybko, acz jak najmniej gwałtownie rzucam się na ziemię. Jesteśmy tutaj sami, więc zapewne nikt nas nie obserwuję [mam taką nadzieję], więc mogę sobie pozwolić na to. Kiedy będę już na ziemi - staram się zeskanować to coś, oczywiście jeśli jest to Pokemon. Staram się go obserwować, tak aby ostatecznie nie doszło do zderzenia.

Udało ci sie jakoś zeskanować pokemona, bo to oczywiście był pokemon, a podex podał ci następujące dane:

Cytat :

Poziom: 5.00
Płeć: Samiec
Natura: Brawurowa
Ataki: Takcle, Sand-attack, Pursuit
Sp. attack: -
Ability: Tangled feet

O ile ładnie się wszystko zaczeło o tyle nie zaciekawie jak na razie skończyło. Chyba wszedłeś na niewłaściwe terytorium, gdyż stałeś się właśnie ofiarą nalotu całego stada Pidgey'ów.

Zaczynam szybko uciekać. Nie wiem właściwie co robić, nie znoszę sytuacji, w których trzeba podejmować ekstremalnie szybkie decyzje. Wcześniej jednak zabieram Swinuba na ręce. Co prawda potrzeba do tego sporo wysiłku, ale wiem, że świnka nie należy do najszybszych Pokemonów. Staram się wskoczyć w jakieś zalesione miejsce, które posłuży mi jako kryjówka.

I poszli... Naaaaajpierw wszyyyyscy raaaazem, poootem jaaakby szyyybciej młooodzież, ale i emeryci i renciści nie zostają w tyle. Idą łeb łeb, kolo koło koła... A przepraszam to nie ta bajka. A na poważnie odcinając się od tego suhara to zwinąłeś Swinuba pod pachę [poręczny był nie ma co] i dałeś dyla. Ptaki jednak dalej cię goniły i gdy znalazłeś pyste w środku drzewo w którym mogłeś się schronić obsiadły one gałęzie na innych drzewach znajdujących się wokoł was.

Staram się przeczekać, aż odlecą. W tym celu udaje albo, że mnie tam nie ma, albo że jestem jakiś nieprzytomny i nie mogę się ruszyć i staram się po prostu przez chwilę wstrzymać oddech. Mam nadzieję, że dadzą sobie teraz spokój. Jeśli nie - będę oczywiście kombinował dalej.

Siedziałeś godzinę i nic, siedziałeś drugą i kilka Pidgeyów odleciało. Z czasiem odlatywało ich coraz więcej i więcej, aż w końcu pozostał tylko jeden, a mianowicie ten, który jako pierwszy cię zaatakował, a raczej wystraszył lub zaintrygował, jak wolisz. Nie wyglądało w cale na to, aby mial się ruszyć z miejsca.

Ciekawe, jak teraz na mnie zareaguje cwaniaczek jeden. Podchodzę więc do Pokemona i pytam:
-Hej, dlaczego nie odleciałeś wraz ze swoim stadem, tylko zostałeś tutaj sam?
Liczę, że ptaszyna będzie już bardziej przyjaźnie do mnie nastawiona. Natura tego Pokemona jest ciekawa i mogłaby pomóc mi w walkach, a zresztą Pidgey jest sam w sobie cacy. ;p

Pokemon nie odpowiedział na twoje pytanie, a nawet gdyby to i tak nie zrozumialbyś nic z tego co powiedział. Ptak ostrożnie podleciał do Swinuba i obszedł go z każdej strony dokładnie mu sie przyglądając. Tak samo postąpil potem z tobą. Po chwili ponownie usiadl na gałęzi drzewa i bacznie was obserwował. Swinub podszedł do niego i rozpoczęli pokemonową rozmowę po pokemonowemu.