[001][D][Krótka] Xerath

Las. Ogromny, ciemny mimo wczesnej pory las. Wiosna daje o sobie znać, słoneczko przygrzewa. Jest dosyć ciepło. Pozbycie się grubszych bluz i kurtek jest wręcz wskazane.
W tym samym czasie, znajdujesz się w lesie, którego nie ma na mapie. Dobrze wiesz, że się zgubiłeś podczas swojej podróży i nie wiesz, co teraz zrobić. Na horyzoncie nie widać ani jednej żywej duszy, a wyjścia z lasu jak nie było, tak nie ma.
Wtem twoim oczom ukazuje się mała, zarośnięta ścieżka. Nie widzisz dokładnie, jednak wydaje ci się, że coś na jej końcu się porusza. Być może to jakiś człowiek, który wskaże ci odpowiednią drogę?


Post #001

Zdjąłem swój płaszcz i zwinąwszy go, schowałem do plecaka przy okazji wyjmując ballkę z Purrloinem, którego wnet wypuściłem. Delektując się ciepełkiem i zapachem lasu właściwie nie zdawałem sobie sprawy z powagi sytuacji w jakiej się znalazłem. Spacerując - błądząc po lesie, nagle natrafiłem na dróżkę którą musiały wydeptać leśne stworzonka. Widząc że przejście nią jest łatwiejsze, skierowałem swój niedbały krok wzdłuż niej. Purrloin to dreptał przy mnie to wskakiwał w krzaki i na drzewa polując na blisko nieokreślone szmery i poruszenia, widać że był w swoim żywiole. Przez wielkie korony drzew gdzieniegdzie przebijały sie promienie światła tworząc mozaikę światła i cienia, okolica była nad wyraz piękna. Idąc dalej tą ścieżką, coś mrugnęło mi przed oczami, człowiek? Może zwierze? Nie wiadomo, postanowiłem więc iść trochę szybciej tam gdzie coś się poruszyło.

Wypuściłeś swojego pokemona, który radośnie pomknął przed siebie. Wszedł jako pierwszy na ścieżkę, za którą być może ktoś się ukrywał. Ty natomiast nie zamierzałeś długo się wahać i wkrótce dołączyłeś do swojego towarzysza.
Droga okazała się mniej przerażająca, niż można by się tego spodziewać. I przede wszystkim... krótsza. Kilka zadrapań na łokciach pozostawionych przez gałęzie i jedno potknięcie o wystający konar. Tylko tyle wydarzyło się podczas przedzierania przez krzaki zaraz za biegającym Purrloinem.
Gdy odsłoniłeś ostatnią z gałęzi twoim oczom ukazało się wejście do miasta. Miasta, które swoją drogą bardziej przypominało jakąś wioskę. Drewniana brama z napisem "Southerlon City" nic ci nie mówiła. Skąd z resztą miałbyś ją znać, skoro na mapie ani śladu po czymś takim nie było?
Tuż za bramą stała ukrywająca się za palem dziewczynka. Miała długie, jasne włosy i na oko... Maksymalnie dziesięć lat. Nigdzie nie było widać nikogo dorosłego, a w jej oczach mogłeś dostrzec strach. Patrzyła na ciebie marszcząc brwi i przygryzając wargę.

(Wygląd dziewczynki: o taki. Mniej więcej.)

Post #002

Southerlon city? A co to za dziwna nazwa? Sprawdziłem Mapę tam gdzie przypuszczalnie mogłem się znajdować, lecz jedyne co mi się pokazało to jednolita połać lasu, zaskoczony tym faktem że mapa okazała się bezużyteczna, zacząłem składać ją ponownie w niewielki prostokąt. Gdy już schowałem mapę, moim oczom ukazała się mała jasnowłosa dziewczynka chowająca się lecz nie do końca, za bramą.

Postanowiłem nie zwracać na nią specjalnej uwagi aby jej jakoś nie wystrzaszyć i dopiero gdy byłem już bliżej zauważyłem na jej twarzy jakby lekki wyraz oczekiwania i zniecierpliwienia, a może po prostu wachania... Nie marując więc czasu zwróciłem się do niej z miłym uśmiechem na twarzy:

- hej kruszynko -tu przykucnąłem aby być z nią twarzą w twarz- możesz mi powiedzieć czemu waszego miasteczka niema na żadnej z map? - Mówiąc to drapałem mojego kota lekko za uchem po czym popchnąłem go lekko w stronę dziewczynki.

Dziewczynka obserwowała cię uważnie. Gdy do niej podszedłeś wykonała lekki ruch sugerujący chęć ucieczki, ale szybko się powstrzymała. Patrzyła na ciebie wielkimi oczami i przez dłuższy czas milczała. Gdy zadałeś jej pytanie podniosła wzrok patrząc ci prosto w oczy. Musiałeś przyznać, iż spojrzenie to nie należało do najprzyjemniejszych.
Dziewczynka nie powiedziała jednak nic, absolutnie nic, co mogłoby ci pomóc. Wskazała tylko palcem na wysoką wieżę znajdującą się na końcu miasteczka. O co mogło jej chodzić?
Wtedy zauważyłeś, że za oknami domów czają się inni ludzie, którzy przyglądają się i tobie i dziewczynce. Po ulicach miasteczka nie chodził nikt, absolutnie nikt.
Cóż więc działo się w tym miejscu?