"Służba nie drużba..." - gra Ao.

Stoisz właśnie przed małym, lekko zawszonym laboratorium. Czemu tak wyszło? No bo Twoja mapa była po koreańsku i ktoś na niej namalował pindole, przez co zamiast na północ, do eleganckiego miasta Glory City, gdzie jest światowej sławy Profesor Daniel, znalazłeś się w mieście Crap Town, gdzie w sumie również był profesor, tylko że... No po prostu zakończmy na tym, że to jest profesor. Chciałeś już wejść do środka, gdy nagle za rękawek złapała Cię mała dziewczynka i spytała:
- Czy Pan to Geralt z Rivii? Nie boi się Pan nawet starego Alana?

Stałem przed laboratorium, ale chyba nie tym co trzeba. Schowałem zabazgraną mapę, i wpatrywałem się w to miejsce. Gdy chciałem iść już przed siebie, za rekaw złapała mnie jakaś dziewczynka.
- Słucham? Tak, tak to ja... - powiedziałem odruchowo, podając się za kogoś innego niż jestem. Ehh, nawyki z wojska i misji robią swoje, ale jakoś nie umiałem od razu wyjawić iż to nie ja.
- Starego Alana? A kto to?

- Stary Alan to profesor, który tu mieszka. Mało kto do niego przychodzi, bo wszyscy uważają, że jest jakiś dziwny, robi badania, a do tego ma zaniedbane lekko to laboratorium. Nie znam nikogo, kto by przyszedł do niego po pokemona, poradę albo cokolwiek. Ale Ty jesteś Geralt z Rivii! Tobie się uda!
Pocieszyła Cię dziewczynka, po czym poszła sobie gdzieś indziej.

- Hmm...albo psorek jest zbzikowany, albo osamotniony przez to wszystko. Obstawiam pierwsze, ale zobaczmy co tam kryje się za tymi murami. - pomyślałem patrząc pierw gdzie się udaje mała dziewczynka, a następnie na budynek laboratorium i po chwili ruszyłem w stronę drzwi. Gdy do nich dochodzę dzwonię/pukam, po czym, gdy zostaną one otwarte, przedstawiam się i tym razem prawdziwym imieniem.

Dziewczynka poszła sobie po prostu na plac zabaw bawić się z rówieśnikami. Natomiast Ty otworzyłeś drzwi, bo po zapukaniu nic się nie stało. Wszedłeś do środka i... O matko! Jaki tam jest syf! Pleśń, jakieś rośliny, grzyby. Jakby mieszkał tu Mister Flegma. Na końcu korytarza zauważyłeś chudziutkiego profesorka, który miał brodę i strasznie długą brodę oraz okulary. To chyba jakiś...hipis? Aaa... To wyjaśnia dym, który jest dookoła niego.
- Jestem profesor Alan meeeen. Czego tu chcesz zioooom?

- Łohohoo, doktorku, trochę tutaj przyfajczyłeś blanta? Zgadza się? - powiedziałem przymrużając nieco oczy i zaciągając się by stwierdzić co to jest? Nie zdziwiłbym się gdybym tutaj znalazł jakąś plantację roślinek.
- Jaa, zwróciłem się do Ciebie byś mógł mnie nieco zapoznać w tym regionie. Nie jestem stąd, a tak wyszło że dotarłem do Ciebie i zupełnie nie wiem gdzie jestem, co tu jest itd. itp. Jestem tutaj zupełnie sam, jak palec albo coś tam... Mowie do profesorka, tak by dać mu do zrozumienia że potrzebuję jakiegoś pokemona. Nie lubie być bezpośredni więc mam nadzieje że rozkmini on moje zamiary, chociaż w tym stanie...nie jestem pewien.

- Białe włosy, mocna postura... O kuźwa! Jesteś Geralt z Rivii! Proszę, nie zabijaj mnie ziooom! Nie jestem potworem, tylko po prostu no, inaczej widzę świat! Jestem przekaźnikiem The Beatles! Na prawdę!
Widząc przerażenie profka, potrząsnąłeś nim, a ten po chwili się ogarnął.

- Aaa... Ty chcesz zostać trenerem! Zioooom, trzeba było tak od razu. Zaraz Ci przyniosę coś, a najpierw Ci opowiem. Siadaj. Region Hiken znany jest z tego, że wierzy się w pewne legendarne pokemony, jak w każdym zapiziałym regionie. Te poki to mianowicie Raiami i Kurami. Są to dwa lodowe wilki, z tym, że pierwszy jest elektryczny, a drugi mroczny. Podobnież kiedyś, przy początkowej fazie powstawania regionu Hiken, krainę zaatakował gigantyczny goryl Oozaru, który pustoszył wszystkie tereny. Dwa wilki, choć za sobą nie przepadały to złączyły siły, ale to mało dawało. Wtedy do życia powołani zostali "Herosi". Czwórka wojowników, którzy oswoili pokemony, wytrenowali i wsparli wilki wypędzając Oozaru z Hiken. Tak właśnie powstali pierwsi trenerzy i tak dalej i tak dalej...
Profesorek zaczął bujać się w fotelu i rozmarzył, zapominając chyba o pokemonie dla Ciebie.

Dwa wilki? mroczny i lodowy? 4 strażników? Co to wgl. są za stworzenia ? - pomyślałem słuchając psorka, aż zauważyłem że blant jeszcze działał i dziadek się rozmarzył.
- Hej, dziadku! I co było dalej? Było coś czy to koniec? - zapytałem po chwili. Cały czas się zastanawiałem co ciekawego przyjdzie mi do wyboru...no że o startera chodzi rzecz jasna. Taki zjarany...żeby jakiegoś wypierdka mi tu nie dał.

- No przecież mówię ziom, że przegonili Oozaru. A może go zapieczętowali? Sam nie wiem. W miasteczku obok, Klist Town, jest biblioteka, a w niej archiwista Mason. On Ci może powiedzieć więcej, jeśli Cię to interesuje, apropos Hiken i legend. Właśnie! Za to, że dam Ci te poki i sprzęcior, masz zrobić dla mnie zadanie. Zaniesiesz Masonowi tą paczkę, tylko nie daj się złapać policji, bo będzie krucho... I jak coś, to mnie nie znasz, rozumiesz ziom? A teraz chodź.
Brodacz wcisnął guzik i otworzyły się za Wami drzwi. To było niewiarygodne. Tam było prawdziwe laboratorium! Pokeball'e, komputery, wszystko pięknie i zadbane. Po chwili Alan wrócił i pokazał Ci trzy pokemony:


- No dalej ziom! Wybierz sobie którego chcesz. Ciekawe czy ten po środku zdechnie skoro to wodny pokemon... Wiesz coś o tym? Ja się na tym nie znam.

Po tym jak zobaczyłem co kryło się za tą ścianą czy drzwiami, sam juz nie wiem bo padam, szczena mi opadła. No normalnie laboratorium... po chwili psorek pokazał mi 3 pokemon, startery z którymi będę mógł podróżować. Tylko że muszę wybrać jednego...no właśnie ale jakiego? Croagunk, dobry pokemon, ogólnie, mobilny, i dość ciekawy, Tympole, kijanka, w tej formie bardzo do dupy, ale wyższe formy aż kuszą żeby się z nim nieco pobawić...no i Whismurr...tylko tutaj to ja pamiętać muszę o tym że to też musi się nadać na pokazy...
- Mimo tak bardzo kuszącego mnie Croagunka, wezmę Tympole. Coś czuję że ta u Ciebie długo nie przeżyje, a dla mnie będzie to niezłe wyzwanie, przynajmniej. - powiedziałem do procesorka.

- Ja bym wybrał fioletową żabkę. Ma śmiechowe spojrzenia czasami, he he. Zaczekaj. Przyniosę Ci jeszcze sprzęcior.
Alan znowu poszedł na chwilę i dał Ci wszystko co potrzeba.

- To jest pokedex, taka encyklopedia o pokemonach. Jak zrobisz o tak... To wyświetli Ci się takie coś, o!

Cytat :

Nazwa : Tympole
Płeć : Samica
Level : 5
Zdolność : Hydration
Charakter : Tympole jest wiecznie zakręcony i szczęśliwie nastawiony do życia. Wszystko przez te trawki, przy których się wychował. Stara się myśleć pozytywnie i nie martwić tym co było.
Ataki : Bubble, Growl, Supersonic

- Noo. To powodzenia na szlaku! I tu masz paczkę dla archiwisty.

'Wiem, wiem Croagunk to ciekawy pokemon, jednak lubie wyzwania, a takim własnie będzie podróżowanie z Tympole. - powiedziałem do psorka, po czym schowałem Tympole do Balla, wziąłem przedmioty, oraz paczkę. Następnie pożegnałem się i udałem w stronę wyjścia z Laboratorium.
- No to się zaczyna...przygoda. Może znajdźmy jakiś staw, czy coś? Tak by tympole mógł sobie popływać, a ja bym dowiedział się nieco o nim.

Gdy skończyłeś monolog, okazało się, że znowu podsłuchała Cię dziewczynka, ta sama!
- Jeżeli Geralcie chcesz iść nad staw, to mogę Cię tam zaprowadzić. Chcesz? I czekaj! Masz pokemona?! Nie wierzę! Pokaż, pokaż, pokaż! Prooooszę!

Któż się uprze urokowi dziecka...

- Hah, spokojnie. Zaprowadzisz mnie nad staw? Potrzebuję go by móc Ci pokazać mojego pokemona. - powiedziałem do dziewczynki z uśmiechem na twarzy. Jeśli ta zgodzi się na moją propozycję, staw w zamian za pokazanie pokemona, idę za nią.

- Okeeey Geralt.
Poszliście małą leśną ścieżkę, która była lekko ciasnawa. Widać, że to dzieci odnalazły tą drogę, bo było tutaj nieźle wydeptane przez małe stópki. Po jakichś pięciu czy siedmiu minutach dotarliście nad mały stawik. Co jakiś czas pałętały się tu pokerobaki i słabsze wodne pokemony, a czasami jakby dobrze przeczekać, to nawet pokeptak by się znalazł.

TO miejsce...działa strasznie ukajająco. Czysta natura, bez udziału człowieka...to coś pięknego. - pomyślałem przymrużając oczy i rozglądając się dookoła. Widząc radość dzikich pokemonów, obudziła się we mnie ta druga natura, natura artysty, która była mi potrzebna do pokazów pokemon.
- Tympole, pokaż się! - powiedziałem wyrzucając balkę w stronę stawu.
- Cześć Tympole, od dzisiaj jesteśmy partnerami. Nazywam się Ao, a ta mała dziewczyna strasznie chciała Cię poznać. - powiedziałem wyprostowując się i obserwując relacje między Tympolem a dziewczynką.

Tympole uśmiechnęła się i zaczęła skakać z dziewczynką dookoła i co jakiś czas bawiąc się bąbelkami. Ty natomiast usiadłeś i poczułeś wewnętrzny stan pokoju i harmonii ducha. Widziałeś jak pokemony sobie drzemią, pokeryby skaczą co jakiś czas w zbiornikach wodnych, aż Ci oczko się zamykało lekko. Przymrużałeś oczy, ale w końcu poczułeś jakieś smyranie. Może wiatr, może liść? Nie wiesz na razie, bo nie chce Ci się otwierać oczu. Możesz dalej cieszyć się chwilą, bądź przerwać to i zobaczyć co się dzieje.

No normalnie oaza spokojuu! Jak zajebiście! - pomyślałem jarając się tym miejscem. Po chwili jednak coś mnie wybudziło z tego stanu, marzyciela. Jakieś smyranie, czy nie wiem co? NIby mi się nie chciało spoglądać co to jest, ale jestem z natury ciekawską osobą, więc wolałem się dłużej nie męczyć i otworzyć te oczy by spojrzeć, co mnie zaczepia.

W końcu nie wytrzymałeś i ciekawość wygrała ze spokojem. Otworzyłeś swe oczy i poprawiłeś białe włosy, które delikatnie zasłaniały Ci widok i ujrzałeś pokemona na twym ręku, który Cię smyrał. Nie był jakoś nastawiony agresywnie, po prostu chyba wziął Cię za obiekt, po którym mógłby chodzić. A może to te białe włosy niczym pajęczyna go przyciągnęły?

- Hę? Spinarak? - powiedziałem sam do siebie zerkając na wspinającego się po mojej ręce pajączka. Po chwili wyciągnąłem do niego dłoń by wszedł na nią. Gdy to zrobi bądź nie unoszę go na wysokość mojej klatki piersiowej i głaskam po odwłoku.
- Cześć Spinarak. Jak się masz? - zapytałem pokemona cały czas go głaskając z nadzieją że nie wystraszyłem robaczka.

Pajączek nie bał się Ciebie i jak tylko go pogłaskałeś po odwłoku to zaczął śmiesznie się kręcić dookoła własnej osi. Rozbawiło Cię to, a po chwili Spinarak stworzył String Shotem pseudo Serduszko na Twojej nodze. Widać, że go bardzo to cieszyło, bo chwila robił poprawki. Czyżby był artystą, jak Ty?

No nieźle mały! Widać że lubisz się bawić swoją siecią...może umiesz zrobić coś jeszcze? - zapytałem pokemona odkładając go na ziemie i dając mu pole do popisu. Pomyślałem sobie że jeżeli poproszę dzikiego pokemona o ukazanie swej inicjatywy w tworzeniu przez niego jakiegoś dzieła może mi przyjdzie coś do głowy? Co chwilę też zerkam na bawiącego się Tympole oraz małą dziewczynkę. Właśnie...nie wiem nawet jak ona ma na imię.

Pokemon się bawił i bawił, aż stworzył coś wzór podwórka. Był domek z kominkiem, drzewko. Spodobało Ci się, ale zobaczyłeś w oku Spinaraka blask, który uaktywnił chyba jego prawdziwą zdolność. Zaczął bawić się siecią, a Ty przez ten czas myślałeś o dziewczynce. W końcu Ci odpowiedziała.

- Lilly.
Ty zrobiłeś Wtf i chciałeś spytać jak ona to zrobiła, ale na "Jak t..." przerwała Ci i powiedziała:

- Jestem telepatką.
Byłeś na prawdę zdziwiony. Wróciłeś do oglądania prac pokemona i narysował idealne podobieństwo Twojego pokemona.

Gdy Lilly się przedstawiła mimo iż nie zadałem jej nawet takiego pytania momentalnie ciary mnie przeleciały. Jak to możliwe to ja nie wiem? Teraz strach jest myśleć o czymkolwiek. Jednak nie wiedziałem o co ją zapytać, zresztą o czym bym nie pomyślał to ona by o tym wiedziała, dlatego postanowiłem zająć się spinarakiem.
- Noo nieźle mały! Jesteś na prawdę utalentowany! - powiedziałem do pokemona bijąc mu brawa. Nie wiem czy lubi być wychwalany ale czemu nie? Może się zawstydzi?
- Spinarak, potrafisz coś jeszcze? Bo wiesz, ja zamierzam zostać w przyszłości koordynatorem, i ciekawi mnie sposób wyrażania przez pokemony własnie takich zjawisk. Chodzi mi o sztuke. - dodałem po chwili.

Spinarak bardzo się ucieszył z pochwały i nie zawstydził się, wręcz na odwrót. Napawał się tym, że go chwalisz. Dziewczynka wróciła do zabaw z Tympole'm, która powoli robiła się zazdrosna o Ciebie, dlatego podeszła i zniszczyła twór Spinaraka. Nie zdążyłeś zadać pytania, a Spinarak już na nie Ci odpowiedział czynem, bo tak zachachmęcił, że Tympole po chwili wisiał w pajęczynie, która była zrobiona na kształt Chansey i to wyglądało jakby, Tympole wychodził z torebki różowego pokemona.