Zapisy

Wolne miejsca: 2

Formularz:

Kod:

[b] Imię: [/b] * (Im mniej japońszczyzny tym lepiej.)
[b] Nazwisko: [/b] *
[b] Wiek: [/b] * (Jakiś poważny, to nie przedszkole.)
[b] Profesja: [/b] * (Nie przyjmuje koordynatorów.)
[b]Profesje poboczne:[/b] (Czym poza Pokemonami zajmuje się postać, z czego czerpie fundusze, w czym ma doświadczenie lub edukację.)
[b] Wygląd: [/b] (W formie opisowej+link do KP jeśli nie jest w sygnaturze.)
[b] Charakter: [/b] * (Minimum 4 zdania. Szablony i przerysowanie są spoko, o ile to nie idealna Mery Sue albo przesłodka panienka, albo niedopieszczone Emo, albo atencyjna prostytutka.)
[b] Cel/e: [/b] * (I tu uczulam na cele typu: ,,być mistrzem pokemon", ,,złapać tego i tego pokemona"... Lepiej napisać coś ciekawszego.)
[b] Historia: * [/b] (Najważniejszy punkt zapisu! Tutaj z całego serca życzę weny. I ciekawych pomysłów, bo od tego zależy kształt waszej gry i to, czy w ogóle się na nią zgodzę. Podpowiem, że lubię, kiedy Pokemony są dodatkiem do czegoś ciekawego, jak historia, fantastyka... Nie lubię mechów, tajnych szalonych organizacji, mafii i tak dalej.)
[b] Towarzysz: [/b]
[b] Pokemony towarzysza: [/b]
[b] Rywal: [/b]
[b] Pokemony rywala: [/b]
[b] Region: * [/b] (Po którym ty, i ewentualnie twój towarzysz podróżujecie. Jeśli postać nie żyje w świecie Pokemon można podać kraj i epokę, która najlepiej pasuje do świata jaki ma być przedstawiony w grze.)
[b] Preferowana narracja: [/b] (pierwszo- lub trzecioosobowa)
[b] Prośby i inne zalecenia: [/b] (Tu możecie wpisać wszystko. Co chcecie, czego nie chcecie w swojej grze. Oczywiście, to co jedliście dziś na obiad nie ma większego znaczenia, ale możecie się pochwalić.)
[b] Ulubiony żywioł: [/b] (Woda, Ogień, Ziemia, Powietrze. Można podać kilka.)

* - wymagane!

Zdaję sobie sprawę z tego, że mam dużo zastrzeżeń i wymagań, ale MG nie sługa ani maszyna i chyba normalne, że nie będzie mi się chciało prowadzić historii postaci, której charakteru nie lubię lub zawierającej tematy czy motywy zupełnie nie przypadające mi do gustu, tak samo jak graczowi nie chciałoby się w taką grać.

Imię: Xerath
Nazwisko: brak.
Wiek: 32
Profesja: Trener
Profesje poboczne: Treser pokemonów i pisarz.
Wygląd: Xerath jest ułożonym facetem w średnim wieku, włosy ma przydługawe do ramion a częste sprzeczki z jego podopiecznymi wywołały w jego czuprynie dziwną przemianę otóż co by nie było jego włosy zawsze są w lekkim nieładzie, chociażby garnek założył na głowę one i tak się nigdy nie wpasują w jego wymiar i zawsze będą gdzieś uciekały. Poza tym jego oczy są piwne, skóra leciutko śniada i posiada delikatny zarost który stara się zachować w idealnym przycięciu niczym trawnik przed domem. Na ustach najczęściej panuje uśmiech, stara się nie pokazywać po sobie złości dlatego mówi się o nim że Xerath potrafiłby zabić z uśmiechem na twarzy.
Xerath ubrany jest w zwyczajne szaro brązowe spodnie, tweedową marynarkę pod którą znajduje się koszula z trochę szerszym niż standardowo kołnierzem, buty zawsze są to Adidasy, wbrew jego wiekowi nie lubi nosić półbutów, ceni sobie wygodę i użytkowość dlatego nosi zwyczajne adidasy.
Charakter: Xerath ceni sobie spokój, jest typem samotnika i z każdym problemem ucieka w świat pokemonów, dzięki temu tak dobrze radzi sobie z nimi ponieważ wkłada w to całe serce aby móc oczyścić swój umysł. Przez wiele problemów z przeszłości Xerath jest dosyć delikatną osobą, raz obrażony na kogoś chowa do tej osoby urazę na bardzo długi czas i nie pozwala tej osobie o tym zapomnieć. Poza byciem pamiętliwym odludkiem Xerath uwielbia fast foody, bóg go obdarzył niemal nadprzyrodzoną przemianą materii przez co nigdy nie miał brzuszka. Spokój, pamiętliwość, obżarstwo. Co jeszcze mógłbyś zapytać, a otóż to że bywa również logiczny do przesady co często doprowadza innych do wewnętrznej kurwicy.
Cel/e: Podróż po całym świecie, chciałby zwiedzić najróżniejsze miejsca, zobaczyć cuda i dziwy świata ludzkiego jak i pokemonowego. Krótko mówiąc Xerath wyrusza w wędrówkę której on sam nie umie przewidzieć gdzie się skończy i czy w ogóle się skończy...
Historia: *
Xerath został wychowany w domu dziecka i właśnie przez to nie posiada żadnego nazwiska, w szkołach często go za to prześmiewali bo nie dość że nie miał rodziny to i pokemona co stało się pożywką dla rówieśników „nikt cie nie chce nawet pokemon” często słyszał te okrutne słowa z ust małych dzieci. Ponoć właśnie dzieci są najbardziej szczere, tak się mówi. Szkoda że wraz ze szczerością nie szło w parze dobre wychowanie. Przez to że nie miał przyjaciół, Xerath zatopił się w świecie książek i już w trzeciej klasie studiował książki przeznaczone dla klas piątych i szóstych, powoli stawiał swoje kroki na polu edukacyjnym i tu odnosił swe pierwsze sukcesy.
W wieku 13 lat Xeratha przejęło pewne młode małżeństwo które niestety nie mogło mieć dzieci, ku niezadowoleniu Xeratha, małżeństwo to było pokefobami, bali się pokemonów i nie pozwalali Xerathowi utrzymywać kontaktów z innymi ludźmi którzy mieli pokemony, znowu Xerath był wystawiony na samotność i odludzenie. Pewnego dnia gdy pracował wraz z tatą w ogrodzie, znalazł pewne nakrapiane zielono brązowe jajko pokemona, szybko je ukrył pod liśćmi tak aby ojciec nie zauważył. W nocy tego samego dnia poszedł do ogrodu i w ciszy zbudował kryjówkę dla jajka z liści i kory, jajo wkopał lekko w ziemie aby nie wymyły go deszcze i być może drapieżniki i tak zajmował się jajem przez najbliższe lata. Z jaja wyklął się mały i słaby Tropius który rozwył się przeraźliwie, Xerath miał wtedy 16 lat, jak to dobrze że rodziców nie było. Momentalnie wziął pokemona na ręce i uciekł w sąsiednie lasy nad rzeczkę. Tam zaczął matkować małemu Tropiusowi, stał się jego matką i ojcem a co najważniejsze przyjacielem. Lata mijały a tropius rósł w siłę jednak brakowało mu wzorów do naśladowania toteż właściwie był bardzo upośledzony jako pokemon. Zmartwiony Xerath wtedy już 18 letni i mający trochę więcej swobody postanowił znaleźć książki, okazało się że Tropius jest typem trawiasto latającym, używa swoich wielkich liści do wprawiania powietrza w ruch a także do atakowania... bogatszy o tę wiedzę postanowiłem zacząć szkolić Tropiusa, pokazywałem mu rękoma o co mi mniej więcej chodzi a Tropius powoli zaczął rozumieć... Pierwszy sukces odnieśliśmy po kilku tygodniach, tropius wywołał małe tornado, euforia Tropiusa była tak wielka że zaczął wachlować szybko swoimi liściami przez co na chwilę uniósł się w powietrze, gdy tylko się zorientował co się dzieje momentalnie spadł lecz nadal szczęście jakie w nas to wszystko pobudziło... BYŁO NIE DO OPISANIA. W tamtej chwili zdecydowałem co chciałbym robić w przyszłości, odnalazłem swoje powołanie! Zostanę treserem i trenerem pokemon, szczęście jakie towarzyszy wyćwiczeniu nowej techniki jest bezgraniczne, do tego zarabiać na tym pieniądze? Tak! Pomyślałem, w końcu coś dla mnie!
Xerath w wieku 25 lat ukończył szkołę tresury z niemal wzorowymi ocenami, zaraz po tym dostał pożyczkę i otworzył własną szkółkę pokemonów, na początku nie miał zbyt wielkiego ruchu i było ciężko mu związać koniec z końcem ale wraz z czasem zaczął mieć swoją stałą klientelę i kilku przyjezdnych co zapewniało mu wygodne życie. Wraz z Tropiusem stanowili przykład idealnego zgrania, szkółka rozwijała się aż w końcu zaczął przyjmować małe dzieci szkoląc je właśnie na treserów pokemon. Życie zaczęło mu się układać niemal idealnie, jedyne czego mu brakowało to kobiety chociaż kilka uroczych samotnych matek oglądało się za nim, on wydawał się tego nie zauważać będąc zaabsorbowany nauką dzieci i pokemonów jako że często robili to na świeżym powietrzu. W pewnej chwili zaczęli czuć trzęsienie ziemi, najpierw delikatnie potem silnie, gdy wrócili do miasta wszyscy lekko skołowani, on i kilkoro dzieciaków zobaczyli ze gdzieniegdzie latarnie są poprzewracane i ulice zapadnięte, gdy tylko znaleźli się w mieście dopadły ich matki dzieciaków a Xerath postanowił zerknąć czy nic się w jego domu nie stało, okazało się że jedna ze ścian nośnych się zawaliła i praktycznie połowa jego szkoły legła w gruzach, Xerath przeżył załamanie, cały jego dorobek życia legł w gruzach, w chwili kompletnej agonii postanowił się spakować i odejść jak najszybciej, jak najdalej. Podróż trwa już kilka dobrych lat a Xerath zawędrował zarówno do małych osad jak i sporych metropolii, obecnie znajduje się gdzieś w Regionie Kanto w Japonii a kolejnego przystanku nikt nie zna, nawet on.
Pokemon: Tropius
Towarzysz: brak
Pokemony towarzysza: brak
Rywal: chciałbym abym napotkał jakiegoś w czasie podróży
Pokemony rywala: do ustalenia przez MG
Region: * Kolejny ewenement, chciałbym zacząć w regionie Kanto lecz nie ograniczać się do samej Japonii a mieć możliwość zwiedzenia całego świata. Należy przy tym zwrócić uwagę że nie chcę czasów teraźniejszych tylko przeszłość, może renesans? Poke center dopiero raczkują i proces rekonwalescencji poków jest o wiele dłuższy, wszystko idzie do przodu krok po kroku itp. itd.
Preferowana narracja: sam właściwie nie wiem, lubię często prowadzić ze sobą wewnętrzne monologi i stawiać się w trzeciej osobie ale chciałbym na dłuższą metę prowadzić narrację 1szo osobową
Prośby i inne zalecenia: dużo różnej akcji, nie lubię nudzić się i częste odpisy.
Ulubiony żywioł: Woda, ziemia.

,,bóg go obdarzył" Bóg obdarzył go (kolejność słów)
,,go za to prześmiewali bo nie dość" wyśmiewali
,,Z jaja wyklął się mały i słaby" wykluł
Ostrzegaj przed zmianą osoby, może być enterem i pochyleniem czcionki.
,,było ciężko mu związać koniec" ciężko było mu
,,cały jego dorobek życia legł" cały dorobek jego życia
Generalnie przyjmuję, bo podoba mi się podróżniczy cel i będzie do tego sporo luźnych pomysłów. Okres próbny standardowo jedna strona, z możliwością przedłużenia do półtorej. Generalnie radzę by pilnować przecinków! Przed słowami typu ,,który" i ,,że", oraz budować krótsze zdania, bo niektóre są naprawdę za długie. Początek tak jak mówiłam będzie 15 : O