Poszukując Prawdy~ Gra Mayi

Nim jeszcze z kierowałaś się do parku chłopak zdążył powiedzieć jeszcze jedną rzecz. Ja nie zabijam ludzi a już w szczególności ładnych dziewczyn. Idąc przez park nic ciekawego cię nie spotkało nawet pokemonów nie spotkałaś. Za to znów spotkałaś się z Flintem który siedząc na drzewie wcinał bułki z piekarni. Chcesz jedną?

Ładnych?Niby ja?Pomyślałam gdy odszedł.W parku nie było nic ciekawego.Ale usiadłam w ławce.Okazało się że siedziałam pod drzewem na którym siedział Flint.-Nie dzięki. Echhh wiem że mam u ciebie dług ale nie mam nic wartościowego by go spłacić.Powiedz mi w prost czego ode mnie chcesz.Powiedziałam szczerze.

Jak chcesz więcej dla mnie. Chłopak wrócił do jedzenia swoich bułek. Gdybym ci powiedział byłoby za łatwo poza tym nigdy nie mówiłem że to musi być coś wartościowego. Chłopak uśmiechnął się do ciebie i znów zaczął zjadać resztę bułek.

-Oj Flint powiedz mi wreszcie czego chcesz w zamian.Proszę.Powiedziałam do chłopaka.Chciałam wiedzieć czego on ode mnie chce.Chciałam wyruszyć w dalszą podróż bez uczucia strachu i bez śledzącego mnie Flinta.Hmmm ciekawe czy w nocy znów przyjdzie do mnie spać... ale o czym ja myślę? On mnie ,, szantażuje'' a ja myślę o przyjemnościach związanych z nim

Chłopak zjadł swoje bułki i zeskoczył z drzewa, przez chwile myślał. Skoro tak bardzo chcesz wiedzieć to zgoda, chce ciebie. Nim zdążyłaś coś powiedzieć zamknął ci usta pocałunkiem. Po tym czynie mogłaś się spodziewać że nie uwolnisz się od niego tak łatwo.

Obserwowałam chłopaka jak zeskoczył z drzewa.Gdy usłyszałam słowa chłopaka byłam zdziwiona a jeszcze bardziej się zdziwiłam gdy mnie pocałował.A najbardziej się zdziwiłam że odwzajemniłam jego pocałunek.Echh teraz to na pewno się od niego nie uwolnię.Tym bardziej że teraz nie będę mogła myśleć o kimś innym.Pomyślałam

Gdy chłopak odsunął się od ciebie był równie zdziwiony co ty. Normalna dziewczyna dałaby chłopakowi w pysk a ty się przyłączyłaś do całowania. Jesteś naprawdę dziwną ale i interesującą dziewczyną. Chłopak uśmiechnął się do ciebie po czym zniknął ci z oczu gdy tylko zrobił krok za drzewo.

-Echh zapamiętaj sobie.Ja nie jestem normalna.Powiedziałam do chłopaka.Było mi miło że powiedział mi komplement chodź trochę dziwny chodź szkoda mi było że uciekł.Dopiero gdy poszedł zarumieniłam się po uszy gdy popatrzyłam w oczy mojemu Wurmple który mi siedział na ramieniu.

Stałaś pod drzewem cała czerwona nawet twój Wurmple nie wiedział co ci jest. Na twoje nieszczęście Flint wrócił po chwili a ty wciąż rumieniłaś się po uszy. Może i nie jesteś normalna ale reakcje masz jak każda normalna dziewczyna. Chłopak delikatnie pogłaskał cię po głowie i się do ciebie uśmiechał.

Gdy chłopak wrócił usiadłam na ławce i zakryłam twarz w dłoniach.Pięknie, teraz na pewno wyglądam jak rak.Jejku czemu mi musi się to dziać akurat w takich chwilach?Gdy chłopak pogłaskał mnie po głowie też się uśmiechnęłam.Gdy trochę moja twarz przywróciła swój dawny kolor odsłoniłam twarz.-Echhh i co teraz?Zapytałam chłopaka.

Chłopak chwilę myślał jak odpowiedzieć na twoje pytanie ale w końcu coś wymyślił. Wiem pobierzemy się, zamieszkamy razem i będziemy mieć gromadkę dzieci. Chłopak odczekał chwile na twoją reakcje po czym dodał. Żartowałem choć nie byłoby to takie złe, a tak na serio to nie mam pojęcia, pożyjemy zobaczymy. Chłopak dalej miał na twarzy szeroki uśmiech chyba podobało mu się twoje towarzystwo.

Uśmiechnęłam się na pierwszą odpowiedź Flinta, odpowiedziałam na nią śmiechem.-Haha chciałbyś.Powiedziałam z uśmiechem do chłopaka.Wysłuchałam drugą odpowiedź Flinta.-Zobaczymy.Odparłam na jego drugą odpowiedź.Też się do niego uśmiechnęłam.

Żebyś wiedziała że bym tego chciał. Chłopak chyba mówił całkiem serio choć ciągle się uśmiechał. Nim się spostrzegłaś chłopak znów cię całował ale tym razem przytulając cię. Gdy skończył uśmiechnął się. Zobaczymy się później, narazie. I poszedł znów do lasu a ty znów zostałaś sama.

Też się do niego uśmiechałam.Odwzajemniłam jego pocałunek.-Ok do zobaczenia.Powiedziałam do chłopaka z uśmiechem.Odprowadziłam go wzrokiem. -Ehhh tylko nie mów że jestem łatwa.Powiedziałam do Wurmpla z przepraszającym uśmiechem.

Twój Wurmple nic nie powiedział ale twoja Aipom wyszła z pokeballa. Jesteś, jesteś tak od razu dawać się całować ale przynajmniej chłopak ma dobry gust. Twoja małpka siedziała ci teraz na głowie ale nie mówiła nic więcej.

-Ech też cię kocham Aipom. Powiedziałam do pokemona z uśmiechem.Poszłam razem z moimi pokemonami do parku, usiadłam na trawie i zaczęłam się z nimi bawić.Po spotkaniu z Flintem od razu poprawił mi się humor.Prawię cały czas o nim myślałam.Aipom miała racje.Nie powinnam tak od razu dawać mu się całować.Pomyślałam w trakcie zabawy.

Twoja Aipom bawiła się razem z wami mimo że nic nie mówiła chyba było jej chyba głupio po tym że zostawiła gdy miałaś dylemat. Przez zabawę straciłaś poczucie czasu i nim się zorientowałaś był już wieczór, nawet Flint przyszedł po ciebie. Jak można przesiedzieć cały dzień w jednym miejscu, chodź idziemy do centrum. Chłopak podał ci ręke byś wstała z ziemi.

-No widzisz jakoś można.Powiedziałam do chłopaka przyjmując jego pomoc.Otrzepałam się z ziemi i schowałam moje pokemony do pokeballi. Wróciłam z Flintem do Centrum Pokemon. Oby kolacja już była, trochę zgłodniałam tak jak Aipom a także Wrumple.

Gdy przyszliście już do centrum siostra Joy zostawiła wam kolacje w pokoju. Zjedliście na spokojnie mogąc porozmawiać wasze pokemony również jadły razem z wami. Co cie sprowadziło do tego miasta, no oprócz mnie. Chłopak znów uśmiechnął się do ciebie i wrócił do jedzenia kolacji. Miałaś mętlik w głowie co mu powiedzieć.

-Dziękuje.Powiedziałam gdy przyniosła jedzenie.Zastanowiłam się trochę nad pytaniem chłopaka.-Hmmm.No podróż pokemon, poszukuje moich rodziców ale nie wiem od czego zacząć.Taki jeden chłopak miał mi pomóc ale uciekł, nie ode mnie.Powiedziałam do chłopaka i dalej jadłam.

Jak uciekł nie od ciebie. To od kogo narzeczonej? Chłopak zaśmiał się z własnego dowcipu gdy mu powiedziałaś że trafił to przestał się śmiać. No przykro mi że tak się sprawy potoczyły ale dzięki temu poznałem cię więc jestem wdzięczny tamtej dziewczynie. Chłopak nie uśmiechnął się ponownie było mu głupio po tym co powiedział, siedział cicho przez resztę kolacji.

-Trafiłeś.Posmutniałam.Na prawdę tęskniłam za Marco.Obiecał mi pomoc i mnie zostawił.Ehhh.Nic nie powiedziałam na słowa chłopaka tylko jadłam dalej.Do oczu napłynęły mi łzy ale szybko je otarłam.Nie chciałam by Flint widział że płaczę.

Chłopak dalej nic nie mówił chyba złapał doła przez to co powiedział, gdy skończył jeść usiadł sobie za oknem na parapecie. Twoje pokemony chyba zauważyły że płacze ale nic nie robiły, czekały tylko jak rozwinie się sytuacja. Oboje mieliście doła pytanie kto zrobi pierwszy krok w strone tej drugiej osoby.

Echhh.Popatrzyłam na moje pokemony i schowałam je do pokeballi. Podeszłam do chłopaka i usiadłam obok.Przytuliłam go nic nie mówiąc.-Powiesz mi czemu złapałeś doła?Zapytałam cicho chłopaka patrząc na zachodzące słońce.

Głupio mi że miałem racje z tą narzeczoną, nawet jeśli to było dla zgrywy nie powinienem tak mówić pewnie ci przykro że cię opuścił. Z chłopaka który prawie cały czas się uśmiecha zmienił się w przygnębionego i całkiem bez życia, zwykły szary człowieczek który nic nie może zdziałać.