Poszukując Prawdy~ Gra Mayi

Mimo że szłaś dalej chłopak ani myślał zejść z drzew a poruszał się po nich nawet lepiej od ciebie. Śledzę cie bez konkretnego zabijam nude i tyle poza tym dość zabawne było patrzenie jak się męczysz z moją Buneary. A i uważaj przed tobą jest dziu....ra Chłopak zdołał skończyć słowo dopiero po tym jak wylądowałaś w pułapce na zwierzęta. Cała dziura była pokryta czymś śliskim co uniemożliwiało ci podskoczenie a co dopiero wspinaczkę. Chłopak przyglądał się tylko chyba liczył na jakieś prośby o pomoc by mógł robić za księcia na białym koniu.

Byłam na prawdę wściekła.Nie dość że błąkam się po leie to jeszcze do dziury wpadłam.Na razie nie chciałam prosić o pomoc chłopaka ale po kilku próbach wyjścia musiałam to zrobić.-Może mi pomożesz hm?Zapytałam chłopaka

Chłopak chyba dobrze się bawił widząc jak się męczysz z dziurą a gdy poprosiłaś o pomoc ulotnił się przez chwilę można było pomyśleć że cię zostawił ale po chwili dostałaś po głowie liną. Ups przepraszam to było nie chcący. Chłopak uśmiechnął się do ciebie a gdy chwyciłaś linę wyciągnął cię z pułapki z takim impetem że wylądowałaś na nim.

Ałł.Powiedziałam gdy oberwałam liną.Złapałam ją a gdy mni wyciągnął i leżałam na nim szybko wstałam.-Dzięki za pomoc.Pomożesz mi znaleźć wyjście?Zapytała chłopaka

Nawet jak ci pomogę to co ja z tego będę miał bo za śliczną buzie nie pomagam. Chłopak leżał na ziemi nie chciało mu się wstawać albo uznawał to za niekonieczne do rozmowy z tobą, jedyne co robił to patrzył raz na ciebie raz na Buneary która siedziała pod drzewem.

Przewróciłam oczami.[b]-Co za to będziesz miał?Hmmm satysfakcje?[/bZaproponowałam z uśmiechem.

Chłopak dalej leżał zmieniając tylko miejsce zatrzymania wzroku. Próbuj dalej. Zapowiada się przed tobą długa noc bo zaczyna robić się ciemno. Chłopak dalej się nie przejmował tylko leżał w najlepsze.

-Oj no proszę cię.Jak tak dalej będzie zostaniemy tu na noc.Powiedziałam do chłopaka zniecierpliwiona.Chciałabym wyjść z tego lasu jak najszybciej.Byłam ciekawa czego on ode mnie chce.

Mi tam nocowanie tutaj nie przeszkadza wiem gdzie mogę się schować przed niebezpiecznymi pokemonami które wychodzą w nocy. Chłopak nic sobie nie robił z nadchodzącej nocy będziesz musiała coś zrobić by go zmusić by cie wyprowadził z lasu.

Byłam już bliska płaczu.-Oj no proszę Cię.Co mam zrobić byś mi pomógł hmmm?Zapytałam chłopaka łamiącym się głosem.Miałam już dość tego lasu.Prawdę mówiąc bałam się ciemności.-Proszę.Powtórzyłam

Chłopak dalej cię olewał w pewnym momencie nawet przysnął gdy się obudził wstał i oparł się o drzewo. W lesie robiło się coraz ciemniej i zaczełaś słyszeć ryki dzikich pokemonów które raczej nie były przyjaźnie nastawione.

Coraz bardziej sie bałam.Ze strachem w oczach rozglądałam sie .Gdy się chłopak obudził Podeszłam do niego i złapałam go za rękę.Popatrzyłam mu głęboko w oczy.-Proszę Cię.Wyprowadź mnie z tego lasu.

Eh niech ci będzie ale nie myśl że robie to za darmo jeszcze odpłacisz mi za przysługe.Gdy tylko chłopak skończył mówić do ciebie poczułaś jak tracisz grunt pod nogami i po chwili wisiałaś na ramieniu chłopaka który skakał z gałęzi na gałąź jak sprawna małpka. Z twojej pozycji doskonale widziałaś co się pod wami dzieje oraz tłumy walczących o jedzenie pokemonów. Dość szybko znalazłaś się w mieście dopiero wtedy chłopak puścił cię na ziemie.

Gdy byłam już w mieście odetchnęłam z ulgą.-Dzięki wielkie.Powiedziałam do chłopaka i pocałowałam go w policzek.Poszłam do Centrum Pokemon by wynająć darmowy pokój.Byłam trochę głodna.

W centrum pokemon siostra Joy pokazała ci gdzie możesz przespać dzisiejszą noc oraz że w środku znajduje się już posiłek. Gdy tylko weszłaś do pokoju poczułaś przyjemny zapach ciepłego rosołu ale nie posiłek cię zdziwił a osoba która go jadła a był to ów chłopak który cię tu przyniósł. Nalał ci zupy do drugiego talerza i postawił naprzeciw swojego.

Gdy weszłam do pokoju stanęłam jak wryta.Ze zdziwieniem patrzyłam jak chłopak nalewa mi zupy.-Co ty tu robisz?Zapytałam dosiadając się do stołu.Zaczęłam jeść rosół.Nie ogłam oderwać wzroku od chłopaka,

Jem nie widać Chłopak w dość dziwny sposób rozpoczął rozmowę z tobą nawet nie patrzył na ciebie był raczej skupiony na jedzeniu drugiego talerza zupy. Tak jak w lesie chłopak po prostu cię ignorował.

Też jadłam rosół.-Jak masz na imię?Zapytałam.Miałam nadzieje że chociaż na to pytanie mi odpowie.Ciekawe co będę musiała zrobić za to że ,,pomógł'' mi wydostać się z tego lasu.

Chłopak pochłonął kolejny talerz i chyba myślał czy odpowiedzieć na twoje pytanie czy nie ale po chwili jednak zabrał głos. Nie ważne jak mam na imię. Chłopak nie zbyt chciał dopuścić cię bliżej swojej tożsamości.

Nic nie odpowiedziałam na jego słowa.Zabrałam talerze i odniosłam je.Wróciłam do pokoju i poszłam się umyć w łazience.Wyszłam już umyta i w piżamie.Zignorowałam chłopaka.Otworzyłam okno i usiadłam na parapecie.

Gdy wróciłaś do pokoju chłopak spał już na jedynym łóżku w pokoju. Nawet nie było tam fotela w którym dałoby się zasnąć. Oglądając miasto przez okno nie wiele byłaś w stanie zobaczyć przez późną porę ale przynajmniej poczułaś nocne powietrze na sobie.

-O nie nie to moje łóżko.Pomyślałam i podeszłam do łóżka. Z impetem zrzuciłam go z łóżka.Położyłam się na wolnym już łóżku i zasnęłam spokojnym snem.Coraz bardziej tęskniłam za Kaiem i Marco.

Chłopak rąbnął o podłoge niebyt zadowolony z tego faktu siedział jeszcze przez chwilę na podłodze po czym zasnełaś. Gdy się obudziłaś nie mogłaś wstać dopiero po chwili zauważyłaś że chłopak którego wykopałaś z łożka leży koło ciebie przytrzymując cię ręką.

Obudziłam się w całkiem dobrym humorze.Nie mogłam wstać -Ej co się dzieje?Dopiero po chwili skapnęłam się że chłopak mnie przytrzymuje.Uśmiechnęłam się lekko.W tej pozycji za bardzo nie mogłam odepchnąć chłopaka.Napełniłam płuca powietrzem i krzyknęłam mu do ucha -ZABIERAJ TĄ RĘKĘ!

Mimo twojego krzyku chłopak jedyne co zrobił to przyciągnął cie bliżej do niego tak że byłaś przytulona centralnie do jego serca. Nie ważne jak bardzo się wysilałaś nie byłaś wstanie odsunać się od chłopaka.