Gra Niebianin

Czekałaś za swoim towarzyszem, może trochę dłużej niż spodziewałaś się, że mu to zajmie. Ciemna "plama" goszcząca na niebie nieprzyjemnie przyciągała wzrok. Cholera jedna wiedziała, co się stanie kiedy owa ciemność rozciągnie się na dobre na niebie. Możliwe że tylko sama Cressiella zna odpowiedź na to pytanie. Ale jak mielibyście dogadać się z pokemonem, prawda?

Przepraszam nie umiem zaczynać :c

Spoko, ja też zawsze mam z tym problem <3

Czekając na towarzysza i obserwując nieboskłon, byłam myślami w zupełnie innym miejscu - na plaży po drugiej stronie New Bark. Czy na prawdę ten papierek, który znalazłam jakiś czas temu, pomoże mnie i Lenowi ocalić tę okolicę? I w ogóle całe Jotho? A co jeśli zawiedziemy - czy wtedy ciemność pogrąży nie tylko ten kontynent, ale i pozostałe? Możliwe, dlatego zawieść nie miałam zamiaru. Spojrzałam w kierunku miasta i wypuściłam z kuli liska. Dziwne urządzenia z tych pokeballi - takie miniwięzenia.
-Hikari, nie będziesz tam siedział.-stwierdzam na głos do pupilka, z którym przyjdzie mi zapewne przeżyć jeszcze sporo czasu. Miałam do samczyka sentyment. Z torby wyjełam również PokeDex i zeskanowałam Pokemona - do walki czy nie, możliwości znać muszę. A poza tym, skoro Len się jeszcze wlecze, to mam trochę czasu, który mogę właśnie na to przeznaczyć, nie?

Może na chwilę obecną lepiej będzie się tym nie przejmować. Po co na zapas się martwić? Prawda? W towarzystwie białego światła z kuli wyszedł mały brązowy lisek który wesoło zamachał ogonem i zaczął skakać wokół Ciebie. Chwilę potrwało zanim PokeDex trawił na Eevee i pokazał jego dane. Hikari spokojnie usiadł i pozwolił "poznać" się bliżej, oto co pojawiło się na ekranie małej encyklopedii:

Cytat :

Eevee
Lv. 5
Natura: Ostrożna
Ataki: Tackle, Tail Whip, Helping Hand
Ability: Run Away

- Iłiii~!
Uroczo zapiszczał pokemon zamiatając ogonkiem po trawie. Już miałaś podejść do niego i wziąć go na ręce kiedy usłyszałaś za sobą znajomy głos.
- Mirai. Jestem już gotowy... Możemy iść.- tu spojrzał jeszcze raz w niebo na niepokojącą czarną plamę. - Mam nadzieję, że nie jest jeszcze za późno...