Koszmary na ratunek ~ Gra IronMan

Westchnęłam. Usiadłam na drugim fotelu i ogarnęłam jeszcze wzrokiem cały pokój. Po chwili spojrzałam na chłopaka.
- Cóż, skorzystam z okazji i cię popytam o co nieco... - zaczęłam. - A więc pierwsze pytanie... Kim jesteś? - i czekałam na odpowiedź.
Oczywiście miałam swoje domysły co do niego, mimo wszystko jednak na myśl najbardziej mi przychodził Darkrai... Jak już nim cokolwiek powiem z moich domysłów, wolałabym to usłyszeć od chłopaka.

No cóż odpowiedź na twoje pytanie jest prosta jestem Darkrai.
Nawet nie mineła nawet minuta a chłopak zrobił mniej więcej taką czynność
Przepraszam żartowałem może i jestem trochę do niego podobny ale jestem zwykłym chłopakiem i nie mam nic wspólnego z tym pokemonem. Mam na na imię Drake, a ty?
No i twoje domysły na temat Darkrai'a zostały pogrzebane żywcem.

Hm... Taki milczący żartowniś, że to tak określę.
- Klaudia - przedstawiłam się.
Przynajmniej wiem, że nie jest on Darkrai.
- Hm, a dlaczego podróżujesz? - kolejne pytanie.
Rozsiadłam się wygodnie na fotelu. Cóż, chciałam go rozgadać, żeby powiedział więcej o sobie. Oczywiście jak on by mnie o coś pytał to też będę odpowiadać...

-Ładne imię pasuje ci. W sumie podróżuje bez powodu szukam szczęścia ale póki co go nie znalazłem.
Chłopak przez chwilę milczał jakby się nad czymś zastanawiał.
- A ty dlaczego podróżujesz, nie wyglądasz mi na taką co często z domu wychodziła.
Pierwsza wasza rozmowa a tu już lecą docinki.

- Hm... Pewnie w końcu to szczęście znajdziesz - stwierdziłam.
Przynajmniej się rozgadał. Zamyśliłam się i zaczęłam opowiadać.
- No cóż, głównie to siedziałam w domu i czytałam książki... - powiedziałam. - Prócz tego tata ciągle pracował w laboratorium to jeszcze spadły na mnie wszystkie obowiązki.... Mama rozwiodła się z tatą jak miałam 6 lat, a brat 3 lata później wyruszył w podróż pokemon. A więc powód to chęć uwolnienia się od tego wszystkiego... - wyjaśniłam.

No łatwo to ty w życiu nie miałaś. Ja miałem wręcz przeciwnie każdy robił to co chciałem i życie zrobiło się lekko nudne dlatego teraz podróżuje by zabić nude i znaleźć coś ciekawego.
Chłopak wydawał się być lekko przybity opowiadając o swojej przeszłości i celach.

- Aha, takie coś... - zamyśliłam się.
Spojrzałam na chwilę w sufit, by potem znowu patrzeć na chłopaka.
- Hm... To będziemy teraz podróżować razem, co nie? - spytałam po chwili. - We dwójkę nudów z pewnością nie będzie, byleby nie goniła nas chorda pokemonów czy jakiś rozwścieczony Ursaring - stwierdziłam.

W sumie masz racje we dwójke zawsze raźniej, nawet śmieszne było uciekanie przed nimi. Chłopak wstał z fotela i położył się na łóżku, leżąc tak spoglądał to na ciebie to na okno jakby na coś czekał. Nawet twój Gligar uznał że jest nudno i udał się na wieczorne nauki latania.

Westchnęłam i podrapałam się po policzku.
- To ja zaraz wracam... - powiedziałam.
Wyjęłam z plecaka piżamę i poszłam do łazienki się umyć i przebrać. Kąpiel mi dobrze zrobi po dzisiejszym dniu. Po tym wracam do pokoju i patrzę co robi teraz Gligar. Hm, ja chyba nie zwróciłam uwagi na jedną istotną rzecz w tym pokoju... Jedno łóżko!

Mogłaś zwrócić na to uwagę wcześniej bo gdy wróciłaś chłopak już spał na łóżku. Z jakimś cudem miał mokre włosy i był ubrany w coś co przypominało piżamy szpitalne najwyraźniej skorzystał z innej łazienki. Ale teraz masz dylemat czy spać w łóżku obok chłopaka czy szukać innego miejsca na noc.

Westchnęłam i rozejrzałam się zakłopotana po pokoju. Rety, zawsze muszę coś przeoczyć, co akurat jest istotne. W końcu się zdecydowałam i wsunęłam się pod kołdrę obok chłopaka. Zamknęłam oczy i próbowałam zasnąć. Podświadomie jeszcze myślałam o dzisiejszych zdarzeniach. Jakby na to patrzeć z pozytywnej strony... było super!

Zasnęłaś dość szybko nawet bliskość z chłopakiem ci nie przeszkadzała a nie dzieliło was wiele. Gdy już się obudziłaś chłopak ciągle spał nawet nie zauważył że noc spędziłaś wtulona w jego plecy.

Po chwili podniosłam się z łóżka i siadłam na jego skraju. Popatrzyłam się na chłopaka i byłam chyba trochę czerwona. Rety, przez noc się wtulałam w jego plecy... Wzięłam swoje ubrania i wykorzystałam, że chłopak jeszcze śpi i poszłam do łazienki się przebrać. Po tym wracam do pokoju.

Nawet jak już wróciłaś do pokoju chłopak dalej spał przez co znów panowała rozbrajająca cisza. Im dłużej czekałaś tym coraz bardziej miałaś wrażenie że Drake nie zamierzał się dobrowolnie obudzić więc musiałaś mu w tym pomóc.

Westchnęłam. Podeszłam do chłopaka i szturchnęłam go w bok.
- Drake, pobudka! - starałam się obudzić chłopaka.
Straszny z niego śpioch... Cóż, teraz to już sobie przy mnie nie pośpi.

Mimo twoich starań chłopak wciąż się nie budził a tylko przewrócił się na drugi bok. Oprócz małomówności Drake może się pochwalić kamiennym snem. Im dłużej go szturchałaś tym grymas na jego twarzy dawał znak że mu się to nie podoba, w pewnym momencie poczułaś szarpnięcie i przeleciałaś nad chłopakiem lądując na łóżku.

Hm? Co to było?
Nie dość, że chłopak śpi jak zabity to jeszcze nagle coś mną szarpnęło tak mocno, że aż kawałek się przeleciałam... Poza tym... Następnym razem puszczę Drake'owi Cacneę do łóżka...

Gdy rozejrzałaś się za przyczyną twojego "lotu" okazało się że to chłopak chwycił cię za rękę i przerzucił twoje szturchanie raczej mu się nie spodobało. Wreszcie Drake się obudził był lekko zdziwiony twoją pozycją leżenia na łóżku bo wylądowałaś wszerz niego.

- To ty mnie tak przed chwilą rzuciłeś - mruknęłam tylko usprawiedliwiająco.
Westchnęłam i zeszłam z łóżka. Podrapałam się po policzku.
- Silny jesteś - stwierdziłam.

To wyjaśnia szturchanie, nie cierpie tego więc się nie dziw że poleciałaś.
Chłopak zebrał swoje ubrania z fotela i poszedł się umyć ale jeszcze przed wyjściem do łazienki odpowiedział na twoje stwierdzenie.
Ja do silnych nie należe to ty jesteś lekka jak piórko.

Westchnęłam. Nie cierpi szturchania, na następny raz będę wiedzieć. Siadłam więc znowu na łóżku i czekałam, aż chłopak wróci z łazienki. Chciałam dzisiaj coś pochodzić po okolicy i rozejrzeć się za pokemonami. Może akurat jakiegoś złapię...

Chłopak długo w łazience nie siedział wyszedł już przebrany i mogliście już wyruszyć w dalszą podróż. Jeśli szukasz pokemonów to muszę cię zmartwić ale w tej okolicy można spotkać tylko bardzo silne pokemony i łapanie ich teraz odpada. Czyli wciąż nie złapiesz nowego przyjaciela i musisz się z tym pogodzić.

Kiwnęłam głową.
- Oki, to najwyżej kiedy indziej - powiedziałam.
Cóż, trochę szkoda, ale nie ma sensu narzekać. Tak więc wzięłam swoje rzeczy i pochowałam je do plecaka, a balle z pokemonami włożyłam do kieszeni, żebym mogła zawsze szybko po nie sięgnąć.
- To ruszamy dalej czy może jest coś ciekawego w tym mieście? - spytałam Drake'a.
Jak chłopak odpowiedział to wychodzę z nim z pokoju i później kieruję się korytarzem w kierunku wyjścia z zajazdu.

W tym mieście nie ma nic ciekawego może oprócz tunelu zakochanych, to atrakcja dla par turyści przeważnie zjego powodu się tu zjeżdżają. Wychodząc z hotelu zdziwiło cię zachowanie recepcjonistki która cała czerwona podeszła do ciebie i ci pogratulowała, nie powiedziała czego ale wspomniała że wiele dziewczyn chciałoby być na twoim miejscu.

- Mhm, takie coś... - powiedziałam i zamyśliłam się na temat tego tunelu zakochanych.
Te zamyślenie przerwała mi recepcjonistka, która nagle do mnie podeszła.
- Aha... - odpowiedziałam tylko bardzo zdziwiona recepcjonistce.
Jak wyszłam z fotelu to rozejrzałam się wokoło. Po chwili wyjęłam z plecaka swój szkicownik i na szybkiego zerknęłam na kilka moich rysunków. Może warto by było pójść narysować tą tutejszą "atrakcję"...